Exemplum expressive epistole.
"G. karissimo domno T. fidele servitium.
Si tui honoris memor esse cupis nec magni etiamque inrecuperabilis
dampni possessor," Dissolutum "succurre mihi,
succurre tuo filio perituro , succurre tuis rebus in pernitiem
usque deductis, ne pigriteris, incunctanter hoc facias. Sic enim
necesse est. Obsidemur namque a Guidone Manfredi filio armis
etiamque victualibus omnino deficientibus." Conduplicatio.
Succurre, succurre, ergo precamur, alioquin dextram postulabimus
vel, quod deterius est, sine federe nosmet hostibus largiemur".
Potest hec vero nimium * protelari epistola secundum diversos
negotiorum situs. Verumtamen cum sic pro presidio mittitur,
non diutius convenit immorari, sed festinantia est quodam
modo insinuanda, ad quam constituendam hii supradicti duo
colores perutiles esse videntur atque, ut diximus, in hac manerie
fere omnes convenienter possunt aptari colores tam communes
quam etiam proprii, prout diversitas negotiorum expressive
constat epistole. Verumtamen diligenter notandum est, quod inter
se convenienter satis supradictarum maneries epistolarum
commutantur, ita scilicet, ut quedam sit assignativa et expressiva,
quedam expressiva et memorialis, quedam expressiva et proemialis
atque ita sepenumero expressiva cum omnibus sociatur.
Quedam quoque memorialis et proemialis, quedam proemialis et
deprecativa, que similiter fere cunctis sociantur. Itaque iudicande
sunt epistole secundum earum narrationem; et est institutum
ita, quod duo vel tria in una quandoque concurrant, nam
satis reperitur, quod quedam est assignativa et proemialis et expressiva,
sed tamen secundum structionem descriptionis expressiva
accipiatur. Immo ita omnis epistola expressiva dici
potest, quando etiam IIII in una multotiens deprehenduntur,
quedam enim reperitur assignativa, proemialis, deprecativa,
expressiva, similiter in aliis.
|
|