vestes propriis manibus dabat. Et factum est omni suae tempore vitae, praeter annos in quibus
aut cum rege aut cum marchionibus aut cum ducibus aut cum gentibus extraneis vel cum populo
diversis occupatus negotiis insistebat, summa cum devotione assidue Deo annuente adimpletum
est. Interea cum domnus Heribertus archiepiscopatum nequiter a multis ac varie dilaceratum
virtute in magna recuperando viriliter reintegrasset, omnibus sibi rebus prosperantibus,
in cunctis negotiis episcopalibus provide ut bonus pastor oves restaurans, ac suo gregi
graviter scapulis imponens, strenue Deo vigilabat. Praeterea summa Henrici I imperatoris
ductus amicitia, quem rex ipse supra omnes mortales in regno ac consciliis regi
ministrandis fide regia sublimaverat, in Roncalia ob regni stabilimentum multis cum ducibus
et episcopis tempore competenti colloquium decenter construxit.
21. Ea tempestate Eusebius Papiensis episcopus crucem tamquam metropolitanus ante
portari faciens, copiosus et ab ipsa Copiosa oriundus, summo superbiae fastu elatus, Mediolanensis
culmini praesulatus coaequari anellans, serotinus colloquio venit. Ut autem hunc
domnus Heribertus eminus vidit, tactus dolore cordis intrinsecus, diu inter se tacite suspirans,
demum mirantibus universis clara voce in medio infit: Summe Deus aeterne, qui
omnia tua disponis sapientia, qui regibus et principibus legem, ut sui essent iuris contenti,
sanxisti, nec non archiepiscopis metropolitanis ac episcopis subordinatis, ut suis legibus spiritualibus
a sanctis patribus editis et parochis sedule contenti permanerent, benigne ut medicus
accuratissimus praesignasti: homines isti, qui nimio iniquitatis zelo decus et honorem
sanctae Ambrosianae metropolitanae ecclesiae obfuscare conantur, obliti legis paternae ac
maiorum reverentia, unde procedunt? Enim qui condam sancto et reverentissimo Benedicto
antecessori nostro de Papiensis episcopatus consecratione in synodo Romana conquerenti
iniuste causaverit, animum ducis ingerens, non patris affectum retinens, sine lege pastoris
inlicite suo ad consecrandum domicilio usurpative attraxit, nec civitatem dilexit Papiam,
unam et caritativam obedientiam nostris antecessoribus habentem, cuius ecclesiam de filia
sibi ancillam colligavit, nec sancti Ambrosii sedem, ut sancti praedecessores apostolici,
patrio dilexit affectu. Unde dolores magni et duplicati cordi inhaerent meo, sanctam devotionem
beati Iuventii et Crispini nec non et reverentissimi Epifanii sedule cognoscens,
quam in nostra ecclesia devote ut matrem sustentantes impenderunt. Qui cum nostra ecclesia,
imperatorum et tyrannorum saevitia olim pastore viduata, Dei adiutorio quandoque
sustentata floruisset, ipsam benignis ammonitionibus et consecrationibus refoverunt, huius
sanctae ecclesiae primiceriatum et omnium nostrorum episcoporum providentiae praerogativam
habentes, praesertim quanti amoris quantaeque diligentiae sancto confessori nostro
fuit Ambrosio, qui, quamvis corporis molestia gravaretur, inibi sacerdotem in episcopo manu
propria ordinare curavit. Quo audito, animis omnium circumstantium magis ac magis
exardescentibus, qui multa saeva ac aspera praelia ob beati Ambrosii amorem, caede
data immensa ac a Deo data victoria sustinuerant, crux quam Euxebius sibi anteferri
fastu superbiae praemittebat, ab ipso summa humilitate ac devotione debita coram omni
multitudine refutata est; quae usque hodie, plurimum crystalli habens, in sanctae Mariae
secretario in testimonio posterorum decenter custoditur.
22. Per idem tempus cum Conradus imperator Papiae, circumstante exercitu, imperialibus
praefulgens dignitatibus consedisset, universis qui ecclesiarum beneficia invaserant,
aut qui homicidia iniuste commiserant, aut orphanorum aut viduarum praedia devastando
contriverant, et omnibus qui iniuste a perfidis hominibus per aliquam causam
cruciabantur, ut sui imperii vigor exigebat, secundum legem facere humanam et iudicare
decrevit. Itaque conspiciens multos in Italiae partibus circumspersos sine lege sine foedere
omni dimisso timore inhumaniter invicem offendere, ut omnes a malo in bonum
revocaret, quatinus qui sine lege omnia habentes promiscua inlicite sese exercuerant, per
legem districte iudicarentur, edicto per diversas Italiae provincias volante huius rei causa
diem statuit. Quo audito orphani multi viduaeque multae, quamplurimi duces multique
|
|