Quanta putas angelorum milia tunc advenisse, qui beatorum
animas ad ecclestia <regna> transferrent? et si singuli singulorum
custodes a Deo deputati animarum eas perferre sathagebant ad sublimem
eterni regis palacium, tamen plures additi, non solum an-
gelorum, sed et preciosorum martyrum, spiritus obviam facti cum
stolis albis et palmis victricibus celestis regis preconia resonantes
supernis miscent laudes tropheis. Rutilans cum istis celsis, copmtus
serta topaciis beatus martyr inclitus <archi>levita procedit Vincencius.
De illis vero quid dicendum, qui spectaculum facti mundo, angelis
et hominibus, contumelias mortis nudi propter nomen Domini
portantes, quanto acriora tyrannorum supplicia pia longanimitate ferebant,
tanto a summo Deo bonis sperabant remuneranda perpetuis.
Preterea impiorum turba sacrilega, postquam consumato sacri
monasterii excidio vesaniam sue crudelitatis exaturarunt, vicinia
desolate telluris linquentes, Marsorum provinciam ocius pecierunt,
cunctis mesti cordis luctum, mugitumque dyre calamitatis et miserie
prolixis || clamoribus imponentes. ipsius deinde provincie
quecumque invenerunt consumantes monasterium eciam Sancte
Dei genitricis Marie in loco Apinianici, quod vir catholicus atque
clarissimus Hildeprand dux, ditatum magnis rebus et possessionibus,
predicto monasterio Christi Martyris Vincencii contulerat, omnino
depredarunt, igneque combustum, occisis ibi quam plurimis fratribus,
cunctis lamentabile reliquerunt. in quibus omnibus ipsos,
quos secum captivos ducebant fratres, iniquis semper vexabant cruciatibus.
<tunc atrox calamitas pectora mernore pulsabat, et longos
gemitus prolixa suspiria dabant>. non tegmen hiis, neque victus;
caro lesa dolet, cor nimis afflictus, furent hostes, tremunt rnontes,
gemunt fortes, querunt sortes, longas istis prebent mortes.