neminem nisi qui legitime certauerit posse coronari, nolite,
filii mei, in hoc qui uos iam multo tempore exagitat bellico furore
deficere; nolite per ullius fallentis persone mendacia de nostro
fideli adiutorio dubitare; sed magis magisque pro tuenda ueritate
ecclesiastica, pro defendenda uestre nobilitatis libertate, labori
iam citius finiendo incumbite et ex aduerso ascendendo uos et
corpora uestra quasi murum pro domo Dei opponere satagite.
Quicquam iam in duabus sinodi nostre conuentionibus de rege
R. et de Heinrico statutum sit, quidque ibi de pace et concordia
regni etiam cum iuramentis sit diffinitum, per litteras nostras et per
legatos uestros nisi forte capti sint apertissime potestis agnoscere ;
et si quid adhuc remanserit per episcopos Metensem et Patauiensem
et abbatem Augustensem qui nobiscum finem rei prestolando
morantur cum ad uos ipsi peruenerint quasi in promptu
habetis audire. Postremo hoc uos ignorare nolumus, quia omni
qua oportet instantia tum orationis nostre assiduitate tum officii
nostri grauitate et prospiciendo consulere et consulendo prospicere
uestre necessitati non dubitamus.
Audiuimus de uestro archiepiscopatu Magdeburgensi indisciplinatam
quorundam eiusdem ecclesie filiorum pro acquirendo
seculari habitu et honore obortam fuisse contentionem et eorundem,
quod etiam erubescendo dicimus, bonam et conuenientem
ad hoc opus non esse conuersationem. Quos modis omnibus
ex precepto Dei omnipotentis et sancti Petri et nostro ne sibi
in locum damnationis culmen arripiant regiminis prohibete et Dei
dignum dispensatorem prout ius postulat et ordo cum nostra
uoluntate et apostolica benedictione et communi omnium bonorum
tam clericorum quam laicorum electione disponite. Vos enim
ipsi nostis quod in constituendis episcopis neglecta sanctorum
patrum instituta hunc qui modo funditur sanguinem genuerunt,
et adhuc nisi prouideantur peiores prioribus errores fouendo
parturiunt.