Qui nummos aureos vel argenteos raserint tinxerint, vel quocumque
modo imminuerint, tam personas eorum, quam bona omnia publicamus.
Ubi questio falso inciderit, diligens inquisitio mox sequatur, argumentis,
testibus, collatione scripturarum, et aliis vestigiis veritatis. Non
solum accusator probationibus honeretur, set inter utramque personam
iudex sit medius, ut omnibus que competunt exquisitis, demum sententiam
ferat. Capitali post probationem supplicio secuturo si id exigat magnitudo
supplicii, vel alia pena pro qualitate delicti.
XXII. De falso instrumento
Qui falso instrumento nesius utitur, falsi crimine non punitur.
Qui falsitatem testibus astruxerit, falsi pena cohercetur.
XXIII. De abolitione testamenti
Amator testamentorum, publicorum instrumentorum, celator,
delator, perversor, eadem pena tenetur.
Si quis patris testamentum deleverit, ut quasi ab intestato succedat,
patris hereditate privatur.
XXIV. De officialibus publicis
Qualitas persone gravat et relevat penam falsi.
Officiales reipublice, vel iudicis qui tempore amministrationis
pecunias publicas subtraxerint, obnoxii crimini peculatus, capite puniantur,
nisi regia pietas indulserit.
XXV. De bonis publicis
Qui sua negligentia bona publica deperire, vel minui permiserit, in
persona propria et rebus suis, constituetur obnoxius, et hoc prospectu
pietatis rege.
Qui sciens furantibus assensum prebuerit, eadem lege tenetur.
|
|