: Historia ducum Venetorum

28


[17.] Veneti quoque negociationes suas ubique maxime in terram
Manuelis Constantinopolitani imperatoris, qua semper usu fuerant,
libere exercerent et isdem Manuel Constantinopolitanus imperator
ducem et Venetos sepius nunciis suis honeste et honorifice visitasset.
Temporibus illis duos honoratos ad ducem et Venetos misit legatos,
invitans Venetos, ut omnes ad eum et ad terras eius imperii sicut
ad propria properarent quantocius et peccuniam ad plenum secum
deferrent, quia eis solis Romaniam totam dare proposuerat et volebat
quod ipsi soli uterentur ea in mercationibus suis.
Iam conceperat malum in corde suo contra Venetos, videns eos divitiis
habundare et virtutibus refulgere. Et cum non posset illos iuxta
desiderium suum pactione aliqua secum habere tacite secum deliberaverat,
ut vel vim eis inferendo pacatos sibi esse inveniret. Timebat
enim illos multum sciens eos multa fecisse.
Sed dux de consueta imperatorum Romanie benivolentia admodum
confidens, de ipso quoque imperatore Manuele, pro quo multum laboraverat,
non modicum sperans Grecorum credidit adulationjbus
ignorans omnino quid imperator in corde conceperat. Venetis ergo
licentiam tribuit, precipiens eis, ut ad terras imperatoris confidenter
irent.
[18.] Exierunt autem anno illo fere viginti milia Venetorum in Romaniam,
portantes secum peccunias infinitas et arma copiosa et naves
multas et magnas. Et tunc missi fuerunt ad imperatorem duo legati,
potentiores et sapientiores totius Venecie, scilicet Sebastianus
Çiani et Aurius Mastropetro quos idem imperator honeste suscepit
atque magnifice, promittens eis, quod Veneciam sicut Romaniam custodiret
et Venetos ut filios diligeret, quibus Romaniam dare proposuerat,
ut ipsi soli uterentur illa.

Torna all'inizio