Ep. Lanigerum quodcunque pecus pecus servare solebas
       Mors rapuit, vel morbus habet; per gramina ripe
       Pascitur alterius quicquid superesse dedit fors.
       Febris iners, scabiesque tenax, violentaque tussis
       Iam vacuos populantur agros; premit horrida sudor
       Mucidus, et rigidi configunt tergora dumi.
       Tutius abfuerint, ne furtim leta pererret
       Mesta lues capita, et serpens per ovilia pestis.
       Cetera nosse datur, refer huc tua lumina tantum.
Mi. Perge, meum culmen, mea spes, mea tota voluptas.
Ep. Ille, procul fulvo quem cernis ludere tergo,
       Vertice conspicuum, setis cui discolor albis
       Barba genas mentumque tegit, per pascua late
       Noscitur immitis, frondisque petulcus et herbe.
       Hunc etiam cupide metuunt perferre capelle,
       Sic duras tenerasque tegit, sic pondere toto
       Irruit, incumbens miseris, Veneremque nec ullam
       Respuit. Haud proprie fit segnior inde marite,
       Que paribus signata notis et concolor illi est.
       Ipse quidem, luxu immodico lassatus et annis,
       Iam senuit; sed dura fero recalensque senectus.
       Ille procax, parili totus licet ardeat estu,
       Viribus haud paribus fruitur; tamen omnia turbat
       Septa furens, nullasque sinit dormire quietas
       Somnifera sub noste capras; sed ovilia circum
       Hunc animus, non sanguis agit; dumque aspera prensat
       Colla, parum stabiles fregisse per oscula dentes
       Cernitur, et vocis paulatim perdidit usum.
       Quem, quotiens video, subitus quatit ilia risus,
       Ut fragilis dumeta petit, crebrosque himeneos,
       Et Venerem gelidis ardentem naribus omni