Thomas Capuanus: Summa dictaminis

Pag 212


LIBER NONUS

De constitutionibus, preceptis,

commissionibus et gratiis faciendis ac dispensationibus

IX 1

Summi providentia principis peculiarem populum, quem pretulerat aliis gratie privilegio specialis,
fovebat manna misericordie ac rigoris virga regebat, beneficiis affluens, ultionibus non remissus.
Amicus etiam Domini Moyses pro eodem populo vitulum obtulit labiorum et manuum sacrificium
non omisit, post supplicationis hostiam holocausto satisfactionis oblato causam populi coram Domino
precibus, et Dei causam in populo gladiis prosecutus. Sane in maligno positi mundi malitia,
dum impunitis excessibus per campum licentie discurrit effrenis, claustra iuris infringit, aditum
pandit iniuriis, legem dampnat honesti, privilegium permittit errori, et dum spem impunitatis ad
alios prorogat, ad culpam nonnullos invitat. Sicque fit penalis impunitas, cum penis reservet maioribus
puniendos et per impunite transgressionis exemplar blanditur aliis ad offensam. Unde interdum
utcumque tyrannice parcitur et misericorditer desevitur, cum publice utilitatis intersit, ut excessus
vindicta coerceat et pena sit limes offense. Hinc est, quod propter presumptam in quosdam
de fratribus nostris temeritatis audaciam, ne celestis regis contumeliam, qui honoratur et spernitur
in ministris, dissimulationi relinquere ac Christiane religionis opprobrium, dum christi Domini,
quos ad Christianorum omnium salubre consilium et servitium apostolica sedes assumit, crudeliter
impetuntur, dare negligentie videamur, non tamquam iniuriarum ultores nostrarum, seu honoris
sponse Christi et immunitatis domus Domini zelatores, de communi fratrum nostrorum consilio
hac in perpetuum valitura constitutione sancimus, ut, si quis fame sue prodigus, salutis immemor et
reverentie divine calcator in hoc sacrilegii genus irruperit, quod sancte Romane ecclesie cardinales
hostiliter fuerit insecutus vel percusserit aut ceperit seu, quod absit, occiderit vel socius fuerit facientis
aut postea receptaverit huiusmodi sceleris patratores vel defenderit scienter eosdem, sicut reus
lese criminis maiestatis perpetuo sit infamis, diffidatus nihilominus et bannitus; sit intestabilis, ut
nec testandi liberam habeat factionem nec ad alicuius bona ex testamento vel ab intestato vocetur,
quatenus ab omni successione repulsus publicaque repulsa confusus minus inveniat sue malitie successorem;
fiant habitationes eius deserte et dentur cuncta ipsius edificia ad ruinam, et ut perpetua
nota infamie perpetua ruina testetur, nullo tempore reparentur. Nullus ei debita reddere, nullus
respondere in iudicio teneatur. Quicquid etiam in bonis invenietur ipsius, fisci vel rei publice dominio
applicetur, ut ex illis nil transmittat ad alios, sed potius cum ipso quodammodo dampnentur
et sua. Si qua vero feuda, locationes, officium vel beneficium spirituale ab aliquibus ecclesiis obtinet,
sit eis ipso iure privatus, que sic libere ad ecclesias revertantur, quod ecclesiarum rectores de ipsis
pro sua voluntate disponant. Quod si filium habeat clericum, non prelatum, ecclesiasticum beneficium
obtinentem, illo privetur, spe collationis alterius omnino sublata. Nulli preterea talium et
descendentium ab eisdem usque ad quartum gradum alicuius ianua pateat dignitatis aut honoris
ecclesiastici vel mundani; ad alicuius loci regimen non ascendat; sit ei postulandi negata facultas; sit

Torna all'inizio