se preferre terrenis, quia parem se iumentis inveniet et similem
recognoscet.
(2) «Unus est enim hominum et iumentorum interitus et
equa utriusque conditio, et nichil habet homo iumento amplius.
De terra orta sunt et in terram pariter revertuntur».
Verba sunt ista non cuiuslibet hominis, sed sapientissimi
Salomonis. Quid est igitur homo nisi lutum et cinis? Hinc
enim homo dicit ad Deum: «Memento, queso, quod sicut
lutum feceris me et in pulverem reduces me». Hinc et Deus
dicit ad hominem: «Cinis es, et in cinerem reverteris».
«Comparatus sum, ait, luto et assimilatus sum faville et
cineri». Lutum efficitur ex aqua et pulvere, utroque manente;
cinis autem fit ex igne et ligno, utroque deficiente.
Expressum misterium, sed alias exprimendum. Quid ergo
lutum superbis? De quo pulvis extolleris? Unde cinis gloriaris?
/*
(3) Verum illud forsitan respondebis, quod Adam ipse fuit
de limo terre formatus, tu autem ex humano semine procreatus.
At ille fuit formatus de terra, sed virgine; tu vero
procreatus de semine, sed immundo. «Quis enim potest
facere mundum de immundo conceptum semine?». «Quis
est homo ut immaculatus sit et iustus appareat natus de
muliere?». «Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum et
in delictis peperit me mater mea». Non in una tantum iniquitate,
non in uno tantum delicto, sed in multis iniquitatibus
et in multis delictis: in delictis videlicet et iniquitatibus
propriis, in delictis et iniquitatibus alienis.
|
|