tempore decrescunt armato in corpore vires.
Inter pax hostes vera et concordia tandem
iuncta foret nullusque furor fera bella moveret,
tanta fatigatis animisque erat orta cupido
ad requiem, tantusque labor consumpserat artus,
ni Tros armigeros contra daret impius urbem
insidiasque novas strueretque ingentia Marti
agmina et indubie per tot sua proelia morti.
O Christi veneranda Fides, o sola piandis
una salus terris, quantum paciere sub hoste
crudeli et quantum sub duro lassa tiranno
horum terga pati, qui te coluere tuumque
persanctum suplices et magnum numen adorant?
Pone modum rebus, tantos compesce furores
elatosque animos subigas viresque repellas
Teucrorum indomitas! Quia nos peccasse fatemur,
indulge et nostris pacem concede diebus!
Nos tibi sola sumus terris tua turba tuumque
sub pastore pecus; gratis data gratia nobis
et nobis vacue debentur ab ordine sedes.
Sat sua sub sancto tenuerunt nomine Christi
supplicia in terris servique tuique fideles:
nunc locus est miseros redimas a faucibus atque
Teucrorum ducis a manibus vultuque minisque!
Te propter bellum tantumque tulere dolorem
captivasque urbes, fratres natosque, sodales
|
140
145
150
155
160
|