et quamdiu sibi placuit, quendam Adenulphum
non de ipsa Congregatione Monachum,
quod Fratres sufferre non valentes ipsius
Malmazetti praesentiam adierunt, et isto
remoto de praepositura Monasterii, ut Abbatem
sibi eligendi licentjam habere permitteret,
rogaverunt; quos rumor insanientis vulgi
in hoc opere aliquantulum juvit; qui omnes
acclamabant contra illum tanquam contra dissipatorem
Ecclesiae, et Dei, et Sancti Clementis
inimicum.
XXV. ABRAS JOHANNES.
Quid multa? datur eis potestas eligendi,
et adiutorio divino elegerunt, et praeposuerunt
sibi Joannem quendam ejusdem
Monasterii Monachum, religione et vita probabili
notum, in cujus tempore magna Crux,
quae est in choro Ecclesiae Sancti Clementis erecta,
miro opere facta est atque depicta: quae in
magna veneratione tam a Fratribus, quam a
multis aliis habetur, eo quod ad honorem
pretiosi ligni Crucis Christi circa sibi devotos
multum sit exaudibilis. Fecit etiam Domnus
Joannes Abbas trabem, ubi Salvatoris Yconas,
et imagines Prophetarum, et Apostolorum,
passionem quoque Domini, et Agnum
Dei, laudabili depinxit opere, ac in sublime
levans super ejusdem chori januam ordinavit.
1093¬.
Sane Dominicae Incarnationis millesimo nonagesimo
tertio, nobilis vir Rainerius, filius
quondam Tribuni, obtulit Monasterio Sancti Clementis
chartam quam fecerat de Sancto Gregorio,
quodam Castello, et de Ecclesiis, videlicet de
Sancto Martino, Sancta Maria de Melano, et de
Sancto Flaviano, cum possessionibus terrarum
mille modiorum in Aprutio.
1094¬.
Currente igitur anno ab Incarnatione Domini
Nostri Jesu Christi millesimo nonagesimo
quarto: Circa tempora vero ista Domnus Johannes
Piscariensis Abbas, pro morum honestate
et sapientae praerogativa, meruit Sancti Pelini sublimari
in Episcopum, et Valvensis Episcopus
effectus, cum videret persecutionem Malmazetti
ingravescere, utile sibi credens esse consilium,
coepit Abbatiae curam postponere, et
magis de Episcopatu curare.
XXVI. ABBAS GILEBERTUS.
Malmazettus autem plus suum velle, quam
Dei beneplacitum nisus perficere, quemdam
suum Capellanum Gilebertum nomine,
sub specie miserationis, et revera, sicut postea
in facto patuit, spe spoliandi misit ad Monasterium
Sancti Clementis, et praefecit eum ibi,
praecipiens palam, ut curam gereret Abbatiae,
quomodo eam posset augmentare, clam
insinuans, ut festinaret quam citius posset eam
ornamentis et vasibus aureis et argenteis spoliare.
Suspicabatur enim Malmazettus insidias
de Monachis Sancti Clementis, et timebat,
ne, si Henricus Imperator, qui tunc temporis
in Italia et Romae potenti manu triumphare
credebatur, ad has partes veniret, ob copiam
eorumdem thesaurorum, Piscariense Monasterium
reconvalesceret, et ad suae libertatis
excellentiam rediret. Quod et sorte contigisset,
nisi esset propter metum ejusdem tyranni,
et aliorum Normannorum, qui eis, et in tota
|
|