comitibus ei[us]dem civitatis, tunc in eorum et nostra venit presencia
Petrus presbiter, et prepositus, seu custos monasterii Sancti Martini,
situs in monte, qui dicitur Marsico, ille erga secum abendo
Magelpotum clericum, et abbocatorem ipsius monasterii. et tamen
ipse Petrus presbiter et prepositus, missus a domino Paulo, venerabili
abbati Sancti Vincencii, situs supra Vulturni fluminis fontes;
ex parte etenim altera venit Bassi filius Adelgisi, et Mari filius
Leoni nepotes eius, qui cum venissent, et pariter in nostro iudicio
essent reconiuncti, querebant inter se definire causaciones, quas
inter eis exorta fuerat de terra et monte, qui dicitur Marsico super
ipsa forma, unde ipse, qui supra Petrus presbiter, et monachus,
atque prepositus causaverat contra ipsis, qui supra prenominati
Bassi, et Mari, dicendo: ut illi malo ordine tulisent frugia de terris
de iam dicto monasterio super ipsa forma. unde illi dixerant:
ut tuliset exinde frugia, eo quod illi ibi aberet terram sibi pertinentes
per ereditacionem avi, et genitori sui. unde ipse, qui supra
Petrus presbiter, et monachus, et custos, atque prepositus cum iam
dicto abbocatore suo dixerat: ut iam dicta te[r]ra, et monte, legibus
predicti monasterii Sancti Martini est pertinentes per possessiones,
et per preceptum, quem ostenderat, continente inter cetera: quomodo
vir gloriosus domnus Gisolfus, summus dux gentis Langobardorum,
per rogum Godefrit marepahis, et Aicha baioario, et
gasindio suo firmaverat in monasterio Sancti Martini, situs in
monte Marsico, ubi Deo auxiliante, Albinus abbas regimen tenebatur,
|
|