Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 283


<16>. Et si ita non prevalent, et civitas illa vel castrum habeat
flumen, obstruunt illud, vel faciunt alium alveum et submergunt
illam munitionem si possunt. Si autem non possunt, suffodiunt
illam, et sub terra armati in ipsam ingrediuntur. Et cum iam intraverint,
una pars ignem imponit ut comburatur, et alia pars cum
illius munitionis hominibus pugnat. Si autem nec sic illam vincere
possunt, castrum vel munitionem suam faciunt contra illam, ut ab
inimicorum iaculis non graventur; et contra illam multo tempore
iacent, nisi forte exterius adiutorium habeat exercitus qui pugnet
cum eis et vi removeat ipsos. Sed cum iacent ante munitionem,
blande eis loquuntur et multa eis promittunt, ad hoc ut se eorum
manibus tradant. Et si illi se eis reddiderint dicunt: «Exite ut secundum
morem nostrum vos numeremus». Et cum illi ad eos
exeunt, querunt qui sunt artifices inter eos et illos reservant; alios
autem, exceptis illis quos volunt habere pro servis, cum securi occidunt.
Et si aliquibus aliis parcunt, ut dictum est, nobilibus et honestis
hominibus nunquam parcunt. Et si forte aliquo casu contingente
reservant aliquos nobiles, nec prece nec pretio ultra de captivitate
possunt exire.
<17>. In bellis autem quoscumque capiunt occidunt, nisi forte
velint aliquos reservare, ut habeant eos pro servis. Occidendos autem
dividunt per centenarios, ut cum bipenni interficiantur ab eis;

Torna all'inizio