animi, et nichil permanere sub sole» quod non sit labor
et afflictio spiritus.
XIIII
De diversis anxietatibus.
(1) Quanta mortales angit anxietas, affligit cura, sollicitudo
molestat, metus exterret, tremor concutit, horror abducit,
dolor affligit, conturbat tristitia, turbatio tristatur. Pauper et
dives, servus et dominus, coniugatus et continens, denique
bonus et malus, omnes mundanis cruciatibus affliguntur et
mundanis afflictionibus cruciantur. Experto crede magistro:
«Si impius, inquit, fuero, ve michi est; et si iustus, non levabo
caput saturatus afflictione et miseria».
XV
De miseria divitis et pauperis.
(1) Pauperes autem premuntur inedia, cruciantur erumpna,
fame, siti, frigore, nuditate; vilescunt et contabescunt, spernuntur
et confunduntur. O miserabilis conditio mendicantis:
et si petit, pudore confunditur, et si non petit, egestate
consumitur, sed ut mendicet necessitate compellitur. Deum
causatur iniquum, quod non recte dividat, proximum criminatur
malignum, quod non plene subveniat; indignatur,
murmurat, imprecatur. (2) Adverte super hoc sententiam
sapientis: «Melius est mori quam indigere». «Etiam proximo
|
|