ad eius matrem catenatum dirigerent. Quę sancti
viri fusis ad Deum precibus mitigata, crudeliter offenso
et crimen indulsit et incolumem ad propria redire permisit.
XXIIII. Fecit quoque venerabilis vir apud Tibur
alium boni operis fructum, quem silentio pretereundum esse
non arbitror. Quidam namque beatus, Venerius nomine,
habitare primitus in monasterio cepit cum tanta humilitate et
simplicitate, ut omnes illum fratres subsannando despicerent et
delirum eum atque dementem esse putarent. Alii namque
illum sepe colafizare, alii sordida qua lebetes lavabantur
aqua perfundere, alii diversis illum solebant convitiorum
iurgiis lacerare. Cumque ille se perpenderet inter tot
adversa tranquillum suê mentis statum servare non posse, consortium
deserens, in solitudinem fugiens properavit, ubi per
sex annos absque vino omnique pulmento sub nimię districtionis
|
1
5
10
15
|