supra Jezechiel prophetam, vehementius affliget, associatis
eidem Antichristo cetera Iudeorum multitudine, que adhuc in
perfidia relinquetur, in qua et illum complendum est, quod Dominus
ait: «ego veni in nomine Patris mei et non accepistis me, si
alius venerit in nomine suo, illum accipietis».
41. Transeam ad Hely sacerdotem qui moratur in Sylo, cuius
filii non recte incedebant in conspectu Domini, propter quod comisso
prelio cum Philistiim, et ipsi pariter mortui sunt et archa
Domini capta est, cesa multitudine filiorum Israel, nato iam et
confortato Samuel, cui certa super tanta ruina, et per ipsum eidem
Hely, revelatio a Domino facta est. Et de his quid dicendum? Ve
nobis qui ista videmus et absque fructu intelligentie ita iam manifeste
perpendimus. Hely magnus sacerdos, magnos sacerdotes
Ecclesie, ut sunt magni patriarche et primates, designat, qui quadam
prerrogativa honoris, quasi universarum tribuum Israel, omnium
ecclesiarum prelati sunt. Horum, pre senectute, oculi, pro
dolor, caligare ceperunt, quia dum facile ad consueta recurrunt,
que ex negligentia veterum male acta fuerunt, non se ad intuendam
veritatem innovant ut videre valeant quod iustum est, sed
veluti quodam pondere vetustatis et teppitudine exemplorum veterum
vehementer gravati, lucernam gratie inutiliter sibi date,
quamdiu cum illis manet, contemplari non possunt. Venient, venient
dies, quando extinguetur lucerna, quando erit tempus reptilium
et potestas tenebrarum, et tunc amittendo percipient, quam
modo possidendo contemplari non possunt. Et hoc quare? Pro culpis
duorum iudicum filiorum Hely, pro nequitia sacerdotum Domini
Grecorum et Latinorum, qui coinquinant fideles animas
verbis immundis, «qui querunt primo que sua sunt, et non que
Ihesu Christhi», qui sunt «filii belial nescientes Dominum», et pro
nichilo habentes iustificationes ipsius. «Sacerdotes», ait propheta,
|
|