Octavus incipit. Hec ego dum parvis posuissem scripta libellis
tutaque sub plano consisteret anchora portu,
letus ad occasum properabat Phebus et ipsos
a curru flectebat equos stimuloque fugabat
ad requiem, pelagoque ruens sua lumina tandem
clausit et obscura fecere crepuscula noctem.
Tunc mea mens, curis calamisque oppressa diurnis,
convocat in thalamos ad mutua munera corpus.
Non poteram vigilare mihi aut dormire videri,
quamvis fessa suam caperent mea membra quietem:
sic vigiles oculos, clausos sic somnus habebat.
Tunc mesta in thalamis mulier, percussa superbum
pectus et ora manu digitisque avulsa capillos,
cui sua vix humeros vestis dimissa tegebat,
sistere cum lacrimis oculisque fluentibus ante
visa michi, sicque ore loqui: « Sum Genua », dixit,
« urbs hodie infelix et nulli proxima sorti,
quae conspecta meos possit lenire dolores:
tanta meo capiti coniecta pericula vidi.
Non michi sunt animo, vates, nec corpore vires,
|
1
5
10
15
20
|