<24>. Deinde terram nigrorum Kytaorum fuimus ingressi, in qua
tantum de novo unam civitatem edificaverunt, que Emil appellatur,
ubi imperator domum edificavit, in qua vocati fuimus ad
bibendum. Et ille qui erat ex parte imperatoris ibidem, fecit plaudere
coram nobis maiores civitatis et etiam duos filios eius.
<25>. Inde exeuntes invenimus quoddam mare, non multum magnum,
cuius nomen, quia non interrogavimus, ignoramus. In litore
autem illius maris est quidam mons parvus in quo est quoddam
foramen, ut dicitur, unde in hyeme exeunt tam magne tempestates
ventorum, quod homines vix et cum magno periculo possunt
transire. In estate ibi semper auditur sonitus ventorum sed tenuiter
de foramine exit, sicut nobis incole referebant. Per litora illius
maris ivimus per plures dies. Quod mare plures insulas habet; et
illud dimisimus a sinistris. Terra autem hec abundat fluminibus
multis, non magnis tamen; in ripis fluminum ex utraque parte
sunt silve, sed in latitudine parum habent. In terra illa habitat Ordu
qui est senior frater Bati, immo est omnium ducum Tartarorum
antiquior; et est orda sive curia patris ipsius, in qua est una de
uxoribus eius que ipsam regit. Consuetudo enim est apud Tartaros
quod principium et maiorum curie non delentur, sed semper ordinantur
alique mulieres que ipsas regant, et eis partes denariorum dantur,
sicut dominus earum dare solebat.
<26>. Post hec venimus ad primam ordam imperatoris, in qua
|
|