finem. in quo me minime subscripsi, quia de alio existens monasterio,
Sanctę Marię monachus non fui, et dimissa abbatia extraneus
factus sum.
In hoc stetimus, usque dum imperator venit et coronatus est.
cui obvius fui Papiam; cumque venissemus Ravennę, imperator
cum omnibus cogere me cępit, et maxime prę cunctis domnus
Odilo abbas, ut reciperem abbatiam. sed non acquievi usque
Romam ad sinodum. prędictus autem imperator ex quo Ravennam
venit, pręcepit cunctis abbatibus et episcopis, ut scriberent
res perditas suarum ęcclesiarum, qualiter et quando perdiderint
vel a quibus detinerentur. quod et ego feci. deinde venimus
ante pręsentiam imperatoris et pape coram iudicibus romanis, et
enarravi omnia, qualiter scripta sunt hic. inter alia vero protuli,
quod a nullo abbate haberent scriptum de prędicto castello,
nisi ab ipso Guidone, qui donum ab imperatore non habuit nec
pręceptum. tunc ab imperatore iudices interrogati, uno ore dixerunt:
« Episcopus aut abbas qui pertinet palatio imperiali vel
pontificali, nullo modo valet facere scripta, nisi prius ab ipsis
donum acquirat ». deinde dixit imperator: « Domne papa,
date michi vestros milites, qui cum meis vadant, ut capiant mei
monasterii castella ». subito autem orta est seditio inter Romanos
et Teutonicos, quę die sequenti sedatur. timebat vero
prędictus Iohannes, ne a papa caperetur consensu imperatoris,
quia mentitus fuerat de Penestrino monte, nolens illum reddere
sicut promiserat. et suasi imperatori ut ad locum securum sineret
illum abire. qui reverti permisit cum tali tenore, ut die
tertia rediret ipse aut eius frater, et legem aut convenientiam faceret.
sed die tertio ut promiserat non est reversus. tunc consensu
predicti pape et cunctorum iudicum consilio reinvestivit me
imperator de ambobus prędictis castellis cum suis pertinentiis, et
|
|