LIBER SEXTUS
De excusationibus, responsionibus, petitionibus et querelis
VI 1
Missa nuper per iudicem P. de Vinea ab imperiali excellentia pagina super processu domini pape
inter vos ex parte una et quarundam civitatum Lombardie, Marchie et Romaniole rectores ex altera
querele tacite aliquid attulit et quedam expresse admirationis habebat. Subinferebat quidem clausula
illa querelam, qua provisio dicebatur processisse de placito provisoris, per quam in nullo videbatur
vobis de commissis excessibus satisfactum nec inesse vobis de honore imperii cogitatus. Ex hiis autem
prosiliebat in publicum admiratio vestra, quod consilium meum, ut misse nobis utar epistole,
tali processui potuit concordare. Sane si causa processus, si procedentis affectus ad vestre circumspectionis
notitiam pervenisset, forte querelam repressisset silentium et admirationem dedignata
fuisset admittere mens quieta. Porro diligenter propositis contra societatem predictam per procuratores
vestros, que magnificentia vestra proponenda commisit, pars adversa negavit a societate vel de
mandato societatis dampna data et iniurias irrogatas fuisse, et adiecit, quod, si qui de societate ad sui
defensionem aliquid providissent, hoc retorqueri ad alicuius iniuriam non debebat, quoniam, ut
dicebatur, ex aliis presumere poterant, quid in se sub vestre potentie brachio formidarent. Super hiis
autem syndici partis eiusdem offerebant se liti, ingerebant se cause, iudicium expectabant. Procuratoribus
vero vestris non videbantur hec in contestationem litis et strepitum iudicii deducenda, et
forsitan non decebat tanti principis nomen contentiosis litigiis ventilari. Et quidem de predictis
iniuriis aliquid ad audientiam sedis apostolice fama pertulerat, sed non sic perlatio expresserat intima
veritatis, quod iuris sollempnitas, rigor iustitie et condempnationis exacte sententia paterentur.
Verum ut speranti filio patris provisio non deesset, dominus papa ad illius satis providentie remedium
se convertit, de compromissi, ut potuit, forma suscipiens, quod districti iuris suffragium non
habebat. In hiis quoque consilium meum non defuit, et consideratis, que consideranda videbam,
credidi profuturum. Sed, ut video, contingit interdum, quod spei gratie non succedit eventus et
commoda procurantis affectus gratiosum non invenit recognitionis effectum. Ceterum, ut querele
tollatur occasio et admiratio causam non habeat, si magnitudini vestre placuerit, credo, quod poterit
provideri, ut ad illum statum negotium reducatur, in quo tempore provisionis edite noscitur
extitisse.
VI 2
|
|