Gorus Aretinus: Regulae ortographie per alphabetum compilate

Pag 148


per /d/ si quis tamen scribat per /c/ mutatur in tali compositione. De hoc verbum adsum dicunt quidam debere scribi per /d/ ad differentiam huius participi /assus/ sa/ sum, est tamen contra regulam supradictam, unde dicitur forsan et assum cum similis, adsum /d/ mage servant . Item nota quod hec coniunctio /sed/ debet scribi per /d/, ut vult Priscianus et Uguicio, quia appocopatur secundum quod antiqui dicebant : haud aspiratum per /d/ finitur et est adverbium negandi, sed non aspiratum per /t/ scribitur et est coniunctio disiunctiva, unde dicitur: Haud aspiratum per /d/ vult esse notatum, non aspiretur per /t/ si quando notetur .
19. E – Vocalis incipere et finire sillabam potest sicut alie vocales. Hec contra litera preponitur et postponitur in diptongis, ut /ae/ et /eu/, sed quando postponitur ut dictum est diptongus non scribitur nisi media, ut muse.
Item hec litera mutatur in omnes vocales, in /a/ ut reor-ratus; in /i/ ut lego-diligo; in /o/ ut rego-rogo; in /u/ ut doceo-docui. Similiter antiqui dicebant faciundum, legundum, profaciendum, et cetera, in quibus et similibus scribebant /u/ per /e/, unde dicitur: E vel in a, vel in i, vel in o, vel in u, variat se. Si ratus atque rogo, faciendum, diligo, cernas . Notandum ulterius quod illa prepositio /e/ componitur cum dictionibus incipientibus ab istis novem litteris: b/d/g/ l/m/n/r/ vel /u/ consonante. A /b/ ut ebibo, a /d/ ut educo, a /g/ ut egero, ab /l/ ut hic et hec et hoc elex, ab /m/ ut emicto, ab /n/ ut enitor, ab /r/ ut eruo, ab /i/ vel /u/ consonante ut evito et eiectio. Cum aliis autem tam vocalibus quam consonantibus, debet componi ex, ut excidio, exeo, exigo, exosus, exuro, excurro, exquiro, extimo, unde dicitur: De /bi/le/ia/ne/Vi/res/ma/gis/e/non/ex/sibi iungit. Cetera cognosces /ex/ non /e/ et enim sumere recte .
20. F – quidam dixerunt esse literam semivocalem eo quod incipiat a sono /e/ et finiat in suum, sicut /s/ quod maxime videtur esse proprimum semivocalium cuius opinionis contrarium vult Priscianus, quod ipse probat dicens quod semivocalis quelibet terminatam est dictionis quod non convenit huic litere /f/. Item commune ponitur ante liquidam in eadem sillaba et facit sillabam esse communem qui locus est mutarum et non semivocalium. Item quia scribitur loco /ph/, ut Orfeus sed /p/ litera muta est, sciendum tamen quod inter /ph/ et ipsam /f/ refert, quia /ph/ pronuntiandum est magis fixis labiis quam /f/. Sciendum ulterius quod hec litera sillabam non terminat in simplici dictione, in compositis vero terminat sillabam, sed tunc ponitur loco alterius litere, ut affero et similia, de quibus dictum

Torna all'inizio