sit in comitium, hoc est in conventum, venire. Plautus
(Curc. 400): “Quaeso, ne me incomities.”
Incita, incitata.
Inchoare videtur ex Graeco originem trahere, quod Hesiodus
(Theog. 116) omnium rerum initium esse dixerit chaos.
Increpitare, arguere, conviciari.
Inconciliasti, comparasti, commendasti, vel, ut antiqui, per
dolum decepisti.
Inclutus, nobilis, clarus.
Inceps, deinceps.
Incestus a Grseco trahitur. Nam illi facinus dicunt anekeston.
Inconspretum, non inprobatum.
Incoctae dicebantur mulieres plus aequo calamistris usae.
Incavillatio per despectum inrisio.
Incalationes invocationes.
Inconditum non ordinate conpositum.
Incuria neglegentia.
Incensit, incenderit, sicut incepsit, inceperit.
Incomitem sine comite.
Incessere inmittere ac iactu vel verbis petere.
Inclamare conviciis et maledictis insectari.
Incicorem, inmansuetum et ferum. Pacuvius (386): “Reprime
incicorem iracundiam.” Interdum cicur pro sapiente
ponitur, ut idem Pacuvius (387): “Consilium cicur.”
Inpolitias censores facere dicebantur, cum equiti aes abnegabant
ob equum male curatum.
Inpages dicuntur, quae a fabris in tabulis figuntur, quo firmius
cohaereant, a pangendo, id est figere. Unde et poetae
pangere versus dicuntur et agricolae pangere plantas.
|
|