Pandere vela nothis, tumidas tentare procellas;
       Uxor enim ignotis iampridem in collibus errat
       Et, patrium limen thalamumque egressa pudicum,
       Illa sequetur ovans meretrix famosa, procosque
       Secum aget ardentes et olentes turpiter hircos,
       Herba peregrine quibus est iam grata paludis.
Mi. Quid, pater, obscuris animos ambagibus imples ?
       Longaque nunc seris quid litibus otia frangis ?
       Desine iam mestis alacres incessere verbis.
       Dic, age; dic breviter quicquid fert impetus et mens.
Pam. Es meritus post vincla crucem, post verbera ferrum.
       Supplicium breve ! Quin potius sine fine dolores
       Carceris eterni, vel si quid tristius usquam est,
       Serve infide, fugax, dominoque ingrate benigno.
Mi. Crude senex, gestare crucem, tolerare cathenas
       Si nescis, sors ipsa tua est. Vulgata per omnes
       Fabula iam saltus, Nerei terrore superbi
       Destituisse gregem, medio nisi tristis Apollo
       Sistere calle gradum, non vertere terga iuberet.
       Cetera nam sileo, domino quam fidus in arctis
       Casibus, ut possint deserte ignoscere caule.
Pam. Et fugi, et redii; timui Pastoris iniqui
       Verbera; nulla metum facilem damnaverit etas.
       Flumine mox lavi maculas, pallorque recessit.
       Que tibi causa fuge? cur claustra quieta relinquis?
       Cur, longinqua sequens, quercus contemnis avitas?
       Quo claves, vesane, rapis ? Quin, abice, rerum
       Tantarum si cura premit; per menia saltu
       Errantes cogentur oves sub tecta reverti:
Mi. Iam michi magna placent; inopis num semper ovilis
       Servus ero ? Dulcem cantando nactus amicam,