insere, Trinitas ineffabilis, quam imitandum in se prebuit humanitas
nostri Redemptoris: « Discite », inquid, « quia nitis sum
et humilis corde; et invenietis requiem animabus vestris » et
rursum: « Nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli, non
intrabitis in regnum celorum. » multa sunt, Domine, que
gementi animo hinc possent occurrere, nisi prohiberemur in oracione
multa proferre; sed quia plura sunt vicia, que ex una prodeunt
superbia, et mihi nocesse est ut preces effundam per singula,
ne brevitatem evangelice iussionis excedam, non id una prolixa
sed tot brevibus strictisque precibus ago, quot principalia viciorum
incentiv[a] michi obviare considero.
CONTRA INANEM GLORIAM. Sicut tu, domine Deus, per
sacrae Scripture eloquia doces, qui neminem tuorum fallis, « ex
una malorum inventrice superbia septenaria consurgit nequicia »;
unde nec omni merito bestia que cum agnis desudat septem dicitur
habere capita, cui inherens et quasi semper inhabitans superbia,
dum ad liquidum inspicitur, sepcies septena repperitur.
huius primum caput est inanis gloria que non est simplex sed
septenaria. oritur enim de illa inhobediencia, iactancai, simulacio,
contencio, pertinacia atque discordia; et revera, mi Deus, spectabilis
in hoc monstro Golie virtus gigantea sed tamen unius lapidis ictu
David mani prostrata ictu autem lapidis quid hic aliud datur
intelligi quam opposicio spiritus timoris Domini, quo singulariter
re[p]letus huius mali tyrannidem ille plenissime vicit, qui in se
credentib[us] ante passionem dixit: « Gaudete, quia ego vici seculum »?
in q[uo] et per quem eciam nos vincimus si
eiusdem spiritus munere cum illo parti[ci]pam[us]; quam ob rem
deprecor, inenarrabilis maiestas, ut pro mensura distrib[u]cionis
tue prefato timoris spiritu me replas, quo illum non ad [mensu]ram
|| repletum fuisse demostrans, huius inquam sedem in visceribus
meis collatum, ut locum ibib dominacionis numquam inveniant
superbie prirna genimina. qui enim vere te timet, imperantem
|
|