Hac igitur forma nulli cessura dearum
Occurrit iuveni mulier: nec cultus in illa
Segnior effigie; variis nam purpura gemmis
Intertexta tegit regine pectora meste;
Et dolor ipse decet miseras, nec compta placere
Tempore felici poterat magis. Ilicet ergo
Vulnus inardescens totis errare medullis
Ceperat: estivo glacies ceu lenta sub estu,
Cera vel ardenti facilis vicina camino
Liquitur ille tuens, captiva captus ab hoste,
Victaque victorem potuit domuisse superbum.
Quid non frangit amor? quis fulminis impetus illi
Equandus? Iamque illa gradu provecta trementi
Est affusa ducis genibus, quem vultus et arma
Ediderant comitumque favor plaususque sequentum;
Arreptaque manu summissa voce locuta est:
«Si michi victricem fas est attingere dextram
Captive vidueque tuam, per numina supplex
Cunta, precor, miserere mei; nec magna rogaris.
Utere iure tuo: captivam mortis acerbe,
Carceris aut duri licet hanc absumere sorte.
Est etenim michi vita mori: lux ne ista placeret
Fata coegerunt statui nimis invida nostro.
Tu quodcumque libet iubeas, genus elige digne