dyabolus?" . Scribit Gregorius, in pre- // c. 79r.a
allegato loco, quod quidam sacerdos, ab itinere reversus
domum, mancipio suo negligenter ad ipsum
venienti diceret: " Veni, dyabole, discalcia me!" . Mox
ceperunt caligarum corrigie in summa velocitate dissolvi,
ut aperte monstraret quod ipse, qui nominatus
fuerat ad extrahendas caligas, obediret. Tunc presbiter,
expavescens, magnis vocibus exclamavit: " Recede, miser,
recede! Non enim tibi, sed meo mancipio imperabam" .
Qua in re collige qualiter antiquus hostis verba et opera
nostra servat. Nunquam enim nos inpugnare cessat ut saltem
nos importunitate vincat. Si dicas: " Cur permictit
Deus quod nos fragiles temptet dyabolus?" , respondit Ieronimus,
describendo vitam beati Antonii: " vel ad penam
si delinquimus, vel ad gloriam si probamur" . Nunc ad incepta
revertor. Dixi enim: demones nobis timores incuciunt.
Nunc scias quod ipsi iustos metuunt timentes Deum, quo
nomine, per ipsos adiurati, de corporibus fugiunt. Quorum
verbis, tamquam flagris verberati, non modo se demones
confitentur, sed nomina sua edunt, quoniam nec Deo, per
|
1
5
10
15
20
|