Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 248


<7>. Cibi eorum sunt omnia que mandi possunt: comedunt
enim canes, lupos, vulpes et equos, et in necessitate carnes humanas
manducant. Unde quando pugnaverunt contra quamdam civitatem
Kytaorum, ubi morabatur imperator ipsorum, quam obsederunt
tam diu quod defecerunt ipsis Tartaris omnino expense, et
quia non habebant quid manducarent omnino, tunc accipiebatur
de decem hominibus unus ad manducandum. Alluviones etiam
que egrediuntur a iumentis cum pullis manducant. Immo vidimus etiam
eos pediculos manducare. Dicebant enim: «Nunquid eos <non>
debeo manducare, cum mei filii carnes manducent et ipsius
sanguinem bibant?». Vidimus etiam eos comedere mures.
<8>. Mensalibus et manutergiis non utuntur. Panem non habent
nec olera nec legumina nec aliquid aliud, nisi carnes, de quibus
etiam tam paucas manducant, quod alie nationes vix inde vivere
possent. Cum pinguedine carnium polluunt multum manus,
quando vero comedunt, eas ad ocreas suas vel ad gramina vel ad
aliquid talium tergunt; solent etiam honestiores habere aliquos
panniculos parvos cum quibus ultimo tergunt manus quando carnes

Torna all'inizio