SERMO DOMINI UBERTI VENERABILIS ABBATIS
Non est bonum notam praesumptionis incurrere, sed peius est piis amici
precibus non obaudire. Altero quippe fama minuitur, verum altero quippe caritas
laeditur. Tutius est igitur famam, quae facile intercludit aditum coelorum,
labefactari quam caritatem, sine qua velut indignus conviva ab nuptiali convivio
expellitur, minuere. Rogatus igitur ut sermonem quem, imperante reverendissimo
domino ac patre nostro Archiepiscopo sanctae Mediolanensis Ecclesiae,
in ecclesia beatae Teclae habuimus, scripto mandarem, licet diffidam de
ingenio, tamen de caritatis auxilio, cuius hoc opus est, praesumens, amico morem
gerere non rennuo.
Nuper igitur in praefata basilica nobis residentibus, visa tam praeclara et
ordinata filiorum Levi multitudine, competenter occurrit dicendum illud Principis
Apostolorum capitulum:
Vos autem genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus
adquisitionis, ut virtutes annuncietis eius qui de tenebris vos vocavit in admirabile
lumen suum . Quid enim commodius per illius verba cuius sanguine
redempti sumus quam illius doctrina cuius confessione fidei solidati sumus,
et qui audire meruit: Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo Ecclesiam
meam , quid, inquam, melius occurreret? Sane capitulum simplicitate eloquii
planum, verborum convinctione lucidum, misteriorum maiestate profundum.
Ipsa etiam superficies verborum quantam exortationem ad ecclesiasticam contineat
sanctitatem, si prudenter aspiciat, quis non animadvertet? Audito enim:
Vos estis genus electum , quis non gaudeat de electione? Regale sacerdotium ,
quis non glorietur de dignitate? Gens sancta, populus adquisitionis , quis non
solum contra carnem et sanguinem sed etiam contra principes et potestates
tenebrarum harum confidenter non ineat certamen? Audito etiam: Ut virtutes
annuncietis eius qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum,
quis non rapiatur statim in montem excelsum valde et visa Salvatoris Transfiguratione,
candore vestium, admirabili luce quasi in extasi mentis cum
beato Petro non dicat: Domine bonum est nos hic esse; faciamus hic tria
tabernacula, tibi unum, Moysi unum et Eliae unum? Levate itaque , patres
reverendi, ad quos mihi sermo est, capita vestra , et nolite fieri sicut equus
|
|