CONSIGNACIO SANCTI SALVATORIS IN ALIFIS.
IN nomine Domini. Anno tricesimo sexto regnante domino
Constantino magno imperatore, et decimo anno principatus domni
Landulfi gloriosi principis, et anno sexto principatus domni Pandulfi
filii eius, mense iulio, septima indiccione. Memoratorium factum
a me Leone, abbate monasterii Sancti Vincencii, et Adelferi
referendario abbocatore meo de hoc, quod in sacratissimo Beneventano
palacio, in presencia domni Landulfi excellentissimi principis,
ubi coram eo residebat domnus Iohannes, pontiphex Sancte
Beneventane Sedis, atque coram eis astante Raimelfrid castaldeo
et iudice, per iudicium supradicte potestatis vuadiatus sum cum
Alfano castaldeo, pro parte supradicti palacii, et cum Iohanne diacono,
et abbate advocatore predicti episcopii, tali tenore, ut ad
dies duodecim facerem ego eorum talem consignacionem, iuxta
legem, cum tercia persona, ita ut singuli separatim dicant: “Scio
“quia monasterium Sancti Salvatoris de Alife liberum fuit factum
“da episcopo Beneventano, et palacium illum subdidit Sancto
“Vincencio, ut talem dominacionem haberet ibi, qualem abbas debet
“habere in monasterio”; et postea ipsi cum quinque scariones
predicti nostri monasterii firmarent per sacramentum ipsam consignacionem.
Unde ipsi a parte sua de taliter recipiendum mediatorem
nobis posuerunt Sadipertum stolfaiz, et nos eorum mediatorem
posuimus. Hoc breve, ex iussione supradicte potestatis,
scripsi ego Madelfrit clericus et notarius.
|
|