Universis suffraganeis Cantuariensis ecclesie.
Plantans Dominus Deus a principio ecclesie paradisum, in quo posuit hominem, quem formaverat,
inter alia ligna pomifera pulchra visu et ad vescendum suavia in medio eius tamquam vite lignum
Cantuariensem ecclesiam apostolice auctoritatis manu produxit, ipsam metropolitice dignitatis insignibus
honorando, ut in populo honorificato firmiter radicata, dum velut cedris Libani suffraganeis
fulta nobilibus, et tamquam hortis irriguis viris affluentibus sapientia salutari circumdata, nec non
inter claustrales tamquam valles nemorosas amena et suavis occurrens a cunctis, qui Christiana professione
censentur, merito venerabilis habeatur, maxime cum fluvius de loco voluptatis ad irrigandum
egrediens paradisum, divisus in quattuor capita, ipsam non solum sua ubertate fecundet, sed
etiam rubricando decoret, dum sanguis gloriosissimi Thome martyris, in medio ipsius ecclesie fusus
pro ecclesiastica libertate, quadripartita salutis remedia conferens, preter alia multimoda et insignia
miracula suscitavit mortuos, liberavit ecclesiam, corripuit inquietos et timidis securitatem restituit
consolantem, cuius ineffabilibus meritis sepedicta ecclesia gloriosa ubique famosis preconiis predicatur.
Ceterum, quia nonnunquam homo nequaquam ligno vite contentus, quod qui tenuerit, est
beatus, lignum scientie boni et mali abstractus a sua concupiscentia velut Adam, Eva mediante, a
serpente deceptus, dampnabiliter concupiscens ad dignitatem ecclesiasticam, ambitione devictus,
per fas et nefas imprudenter et impudenter aspirat, est ab ea merito excludendus, ne ut spado illectus
concupiscentia sensuali, non ut fructificet, sed ut lasciviat, devirginare iuvenculam permittatur.
Sane memorata ecclesia nuper inclito destituta pastore, presentatam nobis electionem de Gualtero,
monacho eiusdem ecclesie, celebratam examinatam, sicut congruit, diligenter, eam de persona minus
sufficienti presumptam cassavimus iustitia exigente, electoribus eligendi iure hac vice privatis, et
ecclesie ordinatione nostre providentie reservata. Unde, quia precipue interest nostra, ecclesie tam
nobili, tam sublimi preficere virum egregium et insignem, qui, qualibus succedit, attendens, eos
satagat imitari, ut recta regens et dirigens in directa sibi per vite meritum et aliis proficiat per exemplum,
dilectum filium magistrum R., cancellarium Lincolniensem, virum utique, sicut ex testimoniis
multorum fidedignorum, que quidem credibilia facta sunt nimis secundum cor nostrum, morum
honestate conspicuum, eminenti litterarum scientia preditum et temporalium providentia circumspectum,
Cantuariensi ecclesie providimus preponendum, ut operetur in ea illamque custodiat,
sicut sibi Dominus melius ministrabit, plena sibi tam in spiritualibus quam temporalibus administratione
commissa, firmam spem fiduciamque tenentes, quod, qui honoratur in ea, pro suorum
exigentia meritorum ipsam honestatis operibus honorabit, et quasi stella in ecclesie firmamento
fundata multos, auctore Domino, erudiet ad salutem. Quocirca universitatem vestram hortamur
attente, per apostolica vobis scripta mandantes, quatenus sibi tamquam membra capiti obsequentes
exhibeatis eidem obedientiam et reverentiam debitam et devotam, ita quod mutua inter vos gratia
gratos sortiatur effectus, et nos sinceritatem vestram dignis debeamus in Domino laudibus
commendare.
X 6
Tulit Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur et custodiret
eundem. Cantuariensis quidem ecclesia paradisus fidei et hortus merito dici potest, in qua ordinem
|
|