mutasti statuam tu Pigmaleonis eburnam,
unde frui molli corpore posset amans.
Non ego te statuam nec te convertere petram,
vertere sed domine corda tenella rogo.
Tironis miserere tui, precordia cuius
ille tuus telo fixit ephebus Amor.
Diva, sagittiferum pro me complectere natum,
hunc michi vel matris more favere iube.
Nec iussu frustra nec tu potiere rogatu:
credidit ut condam, nunc quoque credet Amor.
Te suadente libens adiit Didona Cupido
et sibi commissum matre peregit opus;
arsurus fac vadat heram: comburor ut igne
ipse suo, sic exardeat illa meo".
Inde cupidineas refovebam pectore curas,
stabat et ante oculos dicta corea meos,
quos nimis insomnes retinebat ymago puelle,
tunc placitura magis quam michi visa die.
Nectebar vacuo iactans mea membra cubili:
plus feritatis habet tempore noctis amor.
Interea fessos irrepsit sompnus ocellos
taliaque in sompnis visa fuere michi.
Colle tenus quodam viridaria pulcra videbam,
insita pene quibus quelibet arbor erat.
Umbra locum condensa nimis faciebat amenum
nataque cum variis floribus herba virens.
Ros maris hic redolens folio crescebat acuto,
lata comas corilus granaque mirtus habens.
Levis buxus erat, pingendis apta tabellis;
arbute, non aberas, roscida poma ferens.
Fissilis hic abies, altum directa cacumen,
hispida iuniperus et tenere tilie,
fraxinus hastarum surgebat mater equestrum
et fagus, de qua longior hasta venit;
et pirus et ficus et nux et punica malus
et que de misera Phyllide nomen habet;