Gaufredus Malaterra: De rebus gestis Rogerii Calabriae et Siciliae Comitis et Roberti Guiscardi Ducis fratris eius

Pag 48


ut nusquam absens putaretur. Sed quia ubi, suis praesentibus, ipse absens ab hostibus
deprehendebatur, sui hostili incursione interdum gravabantur, castrum, quo se - si forte
necessitas incumberet - facilius tuerentur et a cuius vicinitate quaeque proxima loca attentius
subjugata sibi concite foederarentur, apud Petrelejum, anno Dominicae incarnationis
MLXVI, turribus et propugnaculis extra portam accuratissime firmavit, per quod maximam
partem Siciliae ad suae dominationis jugum ferendum perdomuit. Filiis denique Tancredi
naturaliter hic mos insitus erat: ut semper dominationis avidi, prout illis vires suppetebant,
neminem terras vel possessiones habentes ex proximo sibi absque aemulatione habere paterentur,
quin vel ab ipsis confestim subjecti deservirentur, vel certe ipsi omnia in sua virtute
potirentur.
XXXIX. - Inde et Robertus dux, qui prae caeteris hunc morem sibi vindicaverat, Gaufridum
de Conversano, nepotem videlicet suum - filius quippe sororis suae erat - , ut de
Montepiloso sibi servitium - sicut et de caeteris castris, quae plurima sub ipso habebat exhiberet,
adorsus est; quodque ab ipso, sicut et coetera, minime acceperat, sed sua strenuitate,
duce sibi auxilium non ferente, per se ab hostibus lucratus fuerat. Id facere renuente,
dux, admoto exercitu, idem castrum obsessum vadit: multisque militariter ex utraque
parte perpetratis, tandem, ut de eodem castro, sicut et de caeteris, sibi servitium promittens
exhiberet, compulit.
XL.- Dux itaque, videns omnia, quae solo inceptu attentabat, fortuna favorabiliter
arridente, sibi in prosperum cedere, famosissimam urbem, quae Barum dicitur, adhuc Constantinopolitano
imperatori ex fidelitate adhaerentem sibi vero rebellem, ex proximo - haud
longe a Montepiloso, quam, habens, quibuscumque poterat pactionibus imperator etiam, ut
sibi faventiores redderet, ad impugnationem eiusdem urbis se cum inflamma[t] - , anno Verbi
incarnati MLXVII[I], equitatu et navali exercitu eam obsessum vadit. Et quia ipsa civitas,
quasi in quodam angulo sita, in mare porrigitur, ipse cum equestri exercitu ipsam partem
qua civitas versus terram patebat, quasi ab uno mari in aliud claudens, navibus per mare
extensis, una ad alteram firmiter ferreis catenis, ac si sepem faciendo, compaginatis, ita
totam urbem cinxit, ut nullo latere exitus ab urbe progrediendi pateret. Duos quoque
pontes, unum videlicet ab unaquaque ripa constituens, qui longius in mare usque quo navium

1



5




10




15




20




25



Torna all'inizio