Ille quidem sic astra subit; miseranda cupido
Sed populos peruasit agens, qui limite lato
Vnius imperio soliti concurrere, plures
Vt mirentur abhinc diuersa per arua tirannos,
Et sibi quaeque legat proprium gens. Omnibus idem
Dum perstaret amor, raperet ne gaudia Rhenus
Aut Araris spectata diu, glomerantur in unum
Ausonii proceres ac talia nuncia regi
Ire iubent: "Haec terra satis terraeque coloni
Fluminaque antiquos subterlabentia muros
Nota tibi. Nec te reuocet fera Gallia, digno
Quin potiare solo, trux aut Germania; quando
Sceptrigeri hoc potius dudum coluere propinqui
Et genitor cunctis dilexit carius aruis."
His motus gressum precibus contendit ad urbem
Irriguam cursim Ticini abeuntibus undis.
Sustulit hic postquam regale insigne coronam,
Non alias raptim cupidus peruadere terras,
Quod multos iuuenum loeto dimersit acerbo,
Laetitia resonant, plausu et fora cuncta resultant,
Templa sacrata uirum trepidant matrumque choreis,
Orgia et innuptae concinnant clara puellae.
Dantque choros molles, et timpana dextera pulsat
Atque lirae graciles extenso pollice cordas
Percurrit septemque modos modulatur auenis.
Rura colunt alii, sulcant grauia arua iuuenci,
Tondent prata greges, pendentque in rupe capellae:
Omnibus una quies, et pax erat omnibus una.
Non secus ac longa uentorum pace solutum
Aequor, et imbelli recubant ubi litora somno,
|
45
50
55
60
65
70
|