possit in prefato monasterio concedimus, et confirmamus. ea videlicet
racione, quatinus prenominatus abbas, et suis successores de
omnibus castellis, et capellis [.....], vel monasteriis tam in hoc
precepto, quamque in aliis preceptis, offercionibus, atque scripcionibus,
que continere videtur, habeant potestatem tenendi, iuste commutandi,
ordinandi, regulariter instruendi, vel quicquid iustum [.....],
visum fuerit faciendi, absque omni contradiccione quorumlibet
hominum. sancimus insuper, et nostra imperiali institucione
corroboramus, ut si aliquo in tempore fuerit orta contencio de
rebus iam dicti monasterii, nullus audeat deinceps per parentum
possessiones ipsas hereditates residere, vel contendere presumat,
excepto per verissimas cartulas, et iustas consignaciones. verumtamen
statuimus atque firmamus, ob amorem eterne vite,
et oracionibus fratrum, quorum preces annuimus, ut ipsam semper
legem per annorum curricula pars predicti cenobii accipiat de
omnibus suis territoriis ab omnibus hominibus, quam instituit
Astulfus rex Langobardorum De ecclesiis. Nam ex ea quoque
re lex alia nec recipiatur, nec [.....] qualibet ulterius iudicetur
persona. si vero fuerit contencio de servis, vel de alia quacumque
re, inter aliquem vicinum suum, seu qualecumque hominem,
liceat eis se defendere, sicut prisca consuetudo fuit per scariones
eiusdem monasterii, nec audeat alicuis ipsos abbates, vel
monachos ad sacramentum invitare, quia contra divinam auctoritatem
et [.....] regulam est. precipientes insuper iubemus ut
nullus rex, dux, princeps, marchio, comes, vicecomes, gastaldeus,
sculdascius, vet aliquis publice rei exactor iam dictum abbatem,
vei suos successores, aut monachos ex eius cenobio, vel eius
cellis inquietare, laniare de prediis monasterii, aut aliquibus rebus
|
|