IOACHIM: Ita est. Nam etsi non volentis neque currentis set miserentis est
Dei , non ideo tamen arguendi sunt qui currunt in eo quod currunt, set in eo
quod currunt cum typo superbie. Alias autem sicut nullum malum relinquitur
impunitum, ita nullum bonum potest esse inremuneratum, etsi propria causa
electionis non iustitia sit, quam sepe comitatur superbia, set magis exilitas, que
parit humilitatem. Hoc autem quia ignorant illi qui prudentes sunt apud semet
ipsos, garriunt et strident in disceptationibus suis, nescientes, iuxta illud Apostoli,
neque de quibus loquuntur neque de quibus affirmant . Set audiant quid
de talibus dicit Psalmista et discant quandoque non alta sapere set humilibus
consentire. Dixi , inquit, iniquis: nolite inique agere et delinquentibus nolite
exaltare cornu, quia neque ab oriente neque ab occidente neque a desertis
montibus, quoniam Deus iudex est, hunc humiliat et hunc exaltat. Nolite ,
inquit, exaltare cornu ut in superbia ambuletis ante Deum, quia neque ab
oriente , hoc est a populo Iudaico, neque ab occidente , hoc est a populo gentili,
neque a desertis montibus , hoc est a populis in cecitate relictis, iuste argui
potest Deus cur vel Iudei abiecti sint in adventu Christi vel gentiles fuerint
aliquando in cecitate relicti, aut cur non pervenit gratia ad eos populos qui usque
hodie manent in errore; quia Deus iudex est , id est quia Deus in his omnibus
iuste iudicat, quandoquidem hunc humiliat et hunc exaltat , eiciendo superbum
et assumendo humilem. Si autem queris quare hunc humiliat et hunc exaltat ,
respondet tibi ipse Deus in Ieremia propheta cum dicit: Repente loquar adversum
gentem et adversum regnum, ut eradicem et destruam et disperdam illud; si
penitentiam egerit gens illa a malo suo quod locutus sum adversus eam, agam
et ego penitentiam super malo quod cogitavi ut facerem ei. Et subito loquar de
gente et regno, ut edificem et ut plantem illud; et si fecerit malum in oculis meis,
ut non audiat vocem meam, penitentiam agam super bono quod locutus sum ut
facerem ei . Quod est dicere: «Mea locutio exhibitio est gratie. Cum enim videt
aliqua gens se in omnibus prosperare, credit quod ego eam velim edificare, et
ita est; set si elata in superbiam per securitatem incipit contempnere leges meas,
iterum mox aufero illi gratiam meam, ut, detracta ea usque ad pulverem, ceteri
metum habeant et ipsa dediscat superbire. Et cum se videt aliqua gens modis
omnibus adversa incurrere, credit quod eam velim conterere pro peccatis suis,
|
|