transitum. Exempla reliquorum si quaeras, copiose scriptorum suggeret
auctoritas.
3. Saepe quoque scriptis incidit suasio, dissuasio,
laus, vituperatio. Quibus quidem si decus ornamenti quaeris
apponere, si artificio, si modi subtilitate pergis decorare, hoc nullatenus
nescias, nullatenus praetereas. Quem persuadendo vis incitare,
honestatem rei ad quam vocas commendes, extollas. Mencio quidem
honestatis expetenti quidlibet suum desiderium inicit. Si utile memorans
asciscas, oleum camino addas. Desiderium enim iam ex honesto
conceptum, utilitas in ignem sublevat. Ipsa persuasio nullo carebit
robore, si duo tercium comitetur possibile.
Dissuasio suasioni contraria, contrariis modis perfictur. Mentis
esse astruam lapideae, quem si nec inhonestum nec inutile, vel si
non impediat impossibile. Hinc quaedam exempla subiciamus.
Virgilius:
Heu fuge, nate dea . . .
et hoc persuasio est. Subinfert utile
. . . teque his ait, eripe flammis
Subiungit honestum:
Sacra suosque tibi commendat Troia penates;
Hos cape fatorum comites, his menia quaere,
Succedit possibile:
Magna pererrato statues que denique ponto.
Idem sic:
Dissimulare etiam sperasti perfide tantum
Posse nefas tacitusque mea decedere terra?
Ecce inhonestum. Sequitur inutile:
Nec te noster amor nec te data dextera quondam
Nec moritura tenet crudeli funere Dido?
Impossibile:
Quin etian hiberno moliris sidere classem,
Et mediis properas aquilonibus ire per altum.
|
|