Cetera non doceo: tua namque industria maior
addat ut optatum perficiatur opus.
Non ingratus ero subscepto munere tanto:
excipies meritis premia magna tuis".
Rettulit in promptu: "Tua dudum vulnera sensi
et tibi, si vellem, sum rata posse satis.
Sed tibi cur, meriti sumpturo oblivia nostri?
Serviat ingratis femina stulta viris!
Me post servitium vidisse videbere nunquam;
sepe mali faciunt que nocuere bonis".
Tunc ego: "Per celi sanctissima numina iuro
et per quod possim vivus adire domum
et per quod domine furtus sumatur amate:
non cadet ex animo grana tanta meo!
Dic, age, quo facto aut dicto prodesse valerem.
Si modo non credis, experiare, precor.
Heu michi, si meriti multos oblivia dampnant,
crimina pravorum qua ratione luam?".
Tunc ea: "Ne dubites, domina podere cupita;
vade viam et cure cetera linque mee.
Siquid nosco, tua est accensa cupidine dudum,
unde ego securo perfruar ore magis".
Dixit. <At> ut rediit, domine responsa reportans
sat bona, plus actum quam semel illud iter.
Nam media luna duravit, vera fatendo,
cepit quindenam vel labor ille diem.
Sed tandem letas adduxit nuntia voces:
"Hac" ait "ad dominam nocte venire para".
Nocte paratus ii, mucronem cinctus acutum,
solus ego, nisi quod me sotiabat Amor.
Est securus Amor, nec eum dampnato timoris,
qui facit ut sit homo nulla pericla timens.
Et mage tutus eram quia nec custodia noctis
nec tibi pendebat gratia danda michi,
qualem forte soles sotiis de nocte repertis,
quos sinis et tollis, siqua dedisset Amor.
…............................................................