fieri dignatus est, adfirmat non esse essentialiter bonum, derogat
non eum uenisse suam facere uoluntatem, autumat non esse suum
regnum praestare caelorum, et his similia, coaceruatis nimirum de sacrosanctis
euangeliorum paginis bene quidem per spiritum sanctum
prolatis testimoniis sed male ab eo per nequam spiritum
deprauatis, paruipendens magnopere considerare, quia, cum sit
redemptor noster caput omnium electorum omnesque membra
eius electi, plerumque sic pro membris consubstantialibus sibi
quasi de se humana uoce loqui caput uideatur. Vt est illud Vidistis
me esurientem et sitientem et cetera. Respondentibus autem sibi cum
admiratione, quando eum uidissent esurientem uel sitientem, protinus
quid dixerit explanauit, cum adiecerit: Quamdiu ait uni ex
minimis istis fecistis, mihi fecistis, <se> secrete dixit esurisse et
sitisse. Et quia ueritas est, mentiri non potuit. Et tamen non
propriae de sua persona, quae Christus est, sed de membris suis
innotuit sic, quasi de semetipso dixisset. Et quid mirum si caput
pro membris suis quasi de se loquitur, cum membra eius de eo sic
nonnumquam quasi de se loqui uideantur,quemadmodum prophetarum
oracula protestantur? Foderunt ait psalmigraphus quoddam
membrum eius manus meas et pedes meos. Et rursus Diuiserunt
sibi uestimenta mea, et illud Dederunt in escam meam fel et in siti
mea potauerunt me aceto. Non quidem praemisit propheta: Haec
dicit dominus, foderunt manus meas et pedes meos, sed quasi de
semetipso exorsus est dicens Foderunt manus meas et pedes meos,
attamen non ipsius manus nec pedes sunt fossi, quatenus et secundum
fidem storiae de ipso et figuraliter sentiendum esset dictum
de Christo. Ideo redemptor noster pro nobis, non pro se alterius
generis naturam suscepit, id est humanam, per quam possit humana
uoce humano loqui affectu, in qua possit etiam esurire, sitire,
fatigari, pati, crucifigi, mori ac sepeliri, quia omnia haec a sua, hoc
est a diuina natura modis omnibus extant aliena. Hinc est quod
in cruce suspensus sic pro membris suis quasi pro se patrem legitur
interpellasse: Deus inquit meus, deus meus, ut quid dereliquisti me,
|
|