Inuicti ualeat uerum quis ferre tyranni
Pondera uirtutis? demum dare terga coacti
Illius effugiunt comites. Clamoribus ultro
Palantes sequitur: "Quae uos dementia coepit,
Montibus ut septi gladios uitare uelitis,
O sotii? haud quondam hec patriis promissa dabatis
Edibus, Hesperiae quaeuis praedulcia natis
Spondentes. Reuocate gradum! Quid dextera possit
Haec, hodie cernetis, io! Ne fidite cursu,
Lecta manus!" Frustra sed enim compellat abactos
Fulminei uirtute ducis. Desertus amicis
Stat rationis inops, utrumne inglorius armis
Abscedat, rediuiuo animam seruare duello,
Redditus an pulchram properet per uulnera mortem
Hostibus. Hec secum subito dum mente retractat,
Vnus adest comitum ac rapidis calcaribus urgens
Iam torpentis equi latera "Ospes inclite, Gallis"
Inquit "abi; penitus nostri cessere manipli,
Nec mirum: credas hominem saeuire per agmen,
Puluereos Libies potiusque haud monstra per agros?
Vidi equidem, geminos uno cum sterneret ictu
Ille uiros. Pudet heu fari, quae funera uictis
Intulerit. Discede, precor, melioribus ausis
Seruandus". Tandem sotium perculsus amore
Discedit seseque suis maerentibus addit.
Nox ruit interea, curas hominumque labores
Composuit nigroque polos inuoluit amictu -
Omnibus illa quidem mitis, sed turbida pulso.
Voluitur irarum furiis actique laboris,
Non tamen absque uia mentisque uigore profundae.
Namque sub occiduas uerse iam noctis habenas
|
215
220
225
230
235
240
|