AD EUMDEM XVIIIIa
 
QUERELA SILENTII ET COMMENDATIO ADOLESCENTIS IN
GRATIAM REDEUNTIS
 
Quid taces? Quid silentium simulas? Quid
michi sitientissimo fluenta tui pectoris eloquentie,
denegas, uel retardas? Ignoras ne me iam
Phebi cursum integrum exigentem, babilonicis
inuolutum ambagibus, non horrendis modo, sed
usque ad sydera detestandis, epystolas tuas,
mei spiritus cibum, fatigato iam diu desiderio
expectantem ? Si tibi iurauero, nil plus credes.
Si tacuero, non moueberis. Sed per fidem hanc
quam tuorum medullis ossium ebibisti, et per
illam quam michi, etsi non merito, in preciosissimi
thesauri locum, te tui animi impellente
elementia, largitus es; neque hic, nec alibi, nec