Troia de promissis si nostra cura desistat
non sceptrum manibus nec corona vertice sistat.
20. <...>
Ara dei Jani, que camera nostra fuisti,
nunc hostis effecta, nostra legata fugisti.
Andria tua soror te multo prudentius egit:
que leta venit ad nos non nostra poemata legit.
Propter hoc incolumis remansit ultima nobis.
Quod tibi non erit multis implicita globis
quod fugiunt homines aliena pericula docent.
Sed tu seva petis que tantum pessima nocent.
|
|