autem, corpore in solo prostrato, sub ipsius pedibus caput ponebat et tali
modo mendicum et pauperem faciebat se modicum conculcare divitem.
Denique honorifice et abundanter ipsum reficiebat secum. Nam hoc opus
sanctum interdum in numerum duodenum explere vidi pauperum. Verumtamen
Dei zelo sic erat accensus, ut de eo in eius absentia plerumque vir
Dei Arialdus suspirans diceret: << Pro dolor! Praeter Herlembaldum et Nazarium,
clericum vix quemquam reperio, qui quoquo modo mihi sub falsa
discretione tacere non suadeat, quatenus simoniaci et adulteri libere possint
peragere opera diaboli >> . Multa namque bona de hoc viro familiariter cognovi,
sed quia nuper in defensione iustitiae martyrio est coronatus, ea alteri
tam volumini quam scriptori relinquo, quia beati Arialdi vitam perficere
velociter cupio.
16. Per idem tempus abbas coenobii Sancti Celsi obiit; cuius locum
quidam clericus nomine Lanfrancus protinus rapuit, refutato pro eo tirocinio
non modico, quod annuatim sumebat de pontificali domo. Cuius nefandae
praesumptioni tam constanter per tempora plurima vir Domini
Arialdus cum Herlembaldo nobili socioque fideli obstitit, donec eum facerent
exulem, non solum male emptae abbatiae regimine, sed etiam paene
|
|