Falsus monachus Prandellus habet mille vicia;
Quem cognoscimus deformem carne leprositia;
Ab aecclesia tollendus hac sola malicia.
Angeli vultum assummit sathanas verissimus
Et in templo Petri sedet homo perditissimus;
Tempus est, ut eum perdat discretor altissimus.
Miseri, qui non cavemus, quam pius est dominus,
Qui non statim scelus punit subveniens omnibus,
Quorum corda videt lota lacrimarum fontibus.
Suspirantes veneremur dei pacientiam,
Qui dissimulat peccata propter penitentiam ,
In duricia manentes dampnat per potentiam.
Chain profugum et vagum fecit cor inpenitens,
Pharao mersus est undis curribus superbiens,
Dathan gluciit cum fratre terra se aperiens.
Quid putatis de Prandello, qui est compar haspidis,
Cuius cor vincit rigorem adamantis lapidis?
Que vorago hunc sorbebit, omnes bene sapitis.
|
|