Marsicano est constructum, qui est cella predicti cenobii
Sancti Vincencii, quem idem ipse predictus Raynaldus comes iam
per duobus annis invasit suprascripto monasterio Sancte Marie cum
omnibus suis pertinenciis, et usque actenus vim virtutis retinuit, et
violenti manu vindicabit. unde nutu Dei, eiusque clemenciam,
dum domnus imperator in secretario, qui est iuxta basilica Beati
Petri apostolorum principis, cum resideret cum venerabili archiepiscopo,
et episcopis ultramontanis, et Italicis, et satis Ottoni ducis,
et honoratissimis viris, in quo subter manibus eorum adnotatur.
tunc suprascriptus Iohannes abbas in medio eorum adiit, et proclamatus
est dicens: “Domine sanctissime imperator et semper auguste,
“quatenus michi, et meo denique monasterio Sancti Christi
“martiris Vincencii legem et iusticiam faciatis, qualiter vim et violenciam
“passus sum a Raynaldo comite, videlicet de monasterio
“Sancte Marie, qui vocatur Apinianici, que est cella suprascripti
“cenovii Sancti Vincencii”. quibus ad hec pius imperator, misericordia
motus, iussit suis fidelibus, videlicet domno sanctissimo
Leoni archidiacono, et iudicem sacri palacii almifici imperatori, ut
exinde foras abirent, et cum eo domno Adelberto episcopo sancte
Brixiensis Ecclesie, per deificam legem eos finirent. et mox inde
egressi abierunt in dexteram partem huius basilice, residentibus ambobus
iudex et episcopus, et plurimis viris ibidem conspectui astantibus.
|
|