Comma, id est cesura, ubi quantum dictum est de
sententia, tantum restat per consequentiam, ut in subiecto
claret exemplo: Cum bonarum sit mentium proprium consimilium
familiaritatem appetere cumque mihi sit cordi me
bonis velle adiungere, tuam primitus meis litteris amicitiam,
optime frater Dionisi, studui supplicanter petere.
Periodos vero, ubi precedente cola vel commata sententia
conclusa terminatur. Interpretatur enim periodos sententie
terminatio, peri enim circum, oda laus, videlicet cum
circuiens argumentando dictator ad laudem, id est ad conclusionem,
pervenit; quedam etenim laus est proposita recte
concludere.
Preterea sciendum est, quando prolixa, quando brevia
sunt scribenda, quando sit vel non prefatio adhibenda, quod
in mediocri patebit epistola.
3
|
|