accepit. occiso deinde a Sciris Walamere Thiodimer
eius germanus regia iura suscepit. diviso deinceps regno
Thiodimer Orientis, Widimer vero occidui sortitur imperium
devastandum, sed mox Widimer Italiam ingressus est, rebus
excessit humanis successorem regni Widimer filium relinquens.
Widimer vero acceptis a Glycerio tunc imperatore muneribus
Gallias contendit seseque cum parentibus Wisegothis iungens
unum populum effecit. interea dum de Suavis patrata victoria
Widimer domum revertitur, Theodoricum filium a Leone imperatore
remissum gratanter excepit. qui Theodericus, dum
iam octavum decimum annum aetatid ageret, inscio patre aliquantis
secum eius satellitibus adscitis vicinam sibi Sarmatarum
gentem invadens opima ex eorum manubiis patri spolia praedamque
copiosam reportavit. Thiudimere itaque vita decedente
universis adnitentibus ad regni gubernacula Theodoricus
ascendit. quod factum dum ad Zenonem Augustum perlatum
esset, gratanter accepit eumque ad se rursus evocatum Constantinopolim
magno simul honore et divitiis extulit in tantum,
ut etiam consularibus eum fascibus sublimaret, quae
dignitas post imperiale fastigium prima est, aereamque illi
equestrem statuam ante suum palatium collocaret. at vero
dum huiuscemodi Theodoricus deliciis apud Constantinopolim
afflueret, gens illius id est Ostrogothae, dum eis propter fidei
sanctionem praedas agere more solito non liceret nec tamen
ab imperatore oblata stipendia sufficere possint, coepere non
minimam egestatis penuriam pati, execrantur foedus conpositum,
vituperant inutilem pactionem mittuntque continuo ad
Theodoricum, qui dicerent quas, dum ipse Graecorum epulis
superflveret, inopiae miserias sustinerent; hortantur, ut si suis
sibique consulere velit, citius redeat, quatenus, ne cuncta gens
pessumdetur, novas ad habitandum terras exqvirant. His Theodoricus
cognitis ad Augustum Zenonem accedit, questus
|
|