vel inimici potius detulerint, quod circa me
patris affectum, concivis gratiam, et amici
puritatem a diebus aliquibus circa aut enervatam
invenerim, aut [ut mihimet blandiar]
retardatam. Finiam igitur, et jucundiori
fine perficiam quam [incoepi, veniam
expeto si loquendo profusius, si scribendo]
forsan amarius dolentis fui et innocentis
conscientiae vena defluxit; et aperta voce
clamabo, quod vos me habere patrem oporteat,
[concivem expediat] et delectet
amicum.
Cap. XLII.
In hac epistola concludit dominus Capuanus, et
consolatur, laudando eum de dictamine.
Inter nos jam sufficit verbis agi, Petrus sit
Jacobi, et Jacobus Petri; imo sic sit
utriusque alteruter, ut prospera dum contigerint,
quasi plena promptuaria eructent ex
hoc in illud, et inter unum et reliquum
verus amor dividat per semissem. Super
his hactenus lusit invicem calamus, sed lyra
dulcisona juvenis, psallere senem fecit, per
quod patris discussit rudia, filii docta manus.
Sint igitur haec inter nos, quasi terram cordis
praesciderit verbi vomer ad cultum, semenque