extimarent, Constanciam ambulaverant, sicut ipsemet Albernardus
mihi retulit; sed divino quasi spiritu eos illuc tunc
ducente, ut apertius ex post facto apparuit, pro quodam
servicio Constanciensi episcopo faciendo Constanciam perrexerant.
Cum autem ipsi Laudenses predictum regem aliosque
principes Constanciam venturos ibique colloquium habituros
presenserunt, apparuit eis bonum esse, si colloquio interessent
et regem sanctissimum viderent, quem nondum viderant,
et, que in ipso colloquio dicta vel facta cognoscerent, civibus
de Laude notificarent. Itaque rege aliisque principibus Constancie
existentibus maximum inceptum est colloquium, in
quo multi tam pauperes quam divites de iniuriis eis illatis
regi conquerebantur; rex vero iusticiam illis faciebat plenarie.
Quod predicti Laudenses qui ibi aderant considerantes, placuit
eis de mercato, quod Mediolanenses Laudensibus abstulerant,
ante ipsum regem querimoniam proponere. Statimque
in quandam ecclesiam introeuntes duasque inde maximas
cruces ad humeros levantes coram ipso rege ceterisque principibus
adierunt et pedibus ipsius regis cum ipsis crucibus prostrati
sunt maxime lugentes. Et hec fuit in quadam die Mercurii
capitis ieiunii, que fuit anno ab incarnatione Domini millesimo
centesimo quinquagesimo tercio. Principes vero ante
|
1
5
10
15
20
|