Pag 144

Auxilio Phoebi iam carmina multa peregi,
quae sunt digna foro Maeonidumque choro.
Nunc faveas plene dans carmen fingere lene;
plenius, oro, fave: te sacra digna cape.
Fletus ut infantis sit pressus voce minantis
quoque sit elusus scribo tenore lupus.
Sic puero flenti nutrix ait et regementi:
'excludere lupis, ni reticere cupis.'
Credidit illud edax, foret ut promissio verax,
et sperans donum stat vigil ante domum.
Alter dum credit quod dicitur, alter oboedit:
illi somnus abit, protinus huncque capit.
Nocte lupus tota speravit inania vota:
quatenus ista vacet, flens puer ante tacet.
Sic fera pernoctat, potuit nec habere quod optat,
et, cum mane fugit, nil nisi vota tulit;
namque minantur ei vir, femina luxque diei,
montes et planum, plus fera turba canum.
Sic defraudatus cur sit vacuusque rogatus,
vix datus ipse fugae, retulit ista lupae:
'non mihi cara parum, pulcherrima visa ferarum,
feminea lusum perspicis arte lupum.
Talia vix credes: quod nunc viduata iaceres;
vix sed ad has sedes me retulere pedes.'
Iamdudum legi: non debet femina credi,
cum soleat laedi, qui male credit ei.