esset itinerantis baculo succinctus et pera, fictum nuntium fictasque litteras
recepisse conieci. Demum apertis litteris, quam cito per clausulas diffusus
est oculus id occurrit, quod … rectorem nequiter opprimebam et
vexatione multiplici fatigabam. Tunc doloris aculeo confossus obstupui,
dicens infra me, si verbum hoc ex lubrico non prodiit et inconsulte notarius
ad cedulam non reduxit, olim ad dominum camerarium litteras obtinuisse
nil profuit, cum hec cithara illi psalterio non concordet. Supervenit
iam inimicus homo, qui superseminavit zizaniam, et serpentina lingua,
que coram domino meo contra me virus oblocutionis evomuit, in sinceritate
mea visa pro viribus mostrare scissuram. Ecce dolor. Unde mihi vexatio,
nisi quod Beneventanorum rectoribus indissolubiliter me coniunxi? Unde
mihi detractio, nisi quod eos in ipsorum necessitatibus non reliqui? Unde
mihi parantur insidie, nisi quod eos concivibus in amore proposui, precipue
nobilem virum …, ob cuius odium inintermisse concutior, et a vestris
emulis furiose conturbor? Necnon ceteri qui, vestre dominationis intuitu,
pro eodem mortis pericula et comminatas vastationes bonorum stabilium
contempserunt, quibus hodie frequenter obicitur, quod de bene gestis
eorum commendatitiam saltem a vobis litteram non sumpserunt. Nec dicatis,
pater: ubi quis fidelitatis tenetur ad debitum, non est, si fideliter egit,
gratiarum actionibus a dominis attollendus; quia, etsi non est regratiandus
ob debitum quod exolvit, est tamen videndus serena facie, quod cum aliis
non peccavit. Id enim, pater, fidelium corda commacerat et subvertit funditus
voluntates, cum infedelis in perfidia gloriatur impunis et fidelis ex
fide contempnitur et conniventibus oculis a maioribus preteritur, quia cum
fidelis non sit condicio melior, tepet ardor fidelitatis in eo, ut in infidelitatis
ulterius non laboret obiecto, quod si pena debita maceraret infidum,
licet aliquid fidelis exinde comodi non haberet, gauderet utique non peccasse,
ac nedum a parvis actibus atteretur exemplo, sed excitaretur intensius
a fidelitatis uberis incentivo. Ego vero pro certo tenens quod, thesaurum
gratie vestre si perderem, quid ultra perdere non haberem, specialem
ad pedes vestros curavi mittere logothetam, qui, rupto claustro silentii,
quod lingua pestifera sub nube falsitatis exposuit sub luce veritatis, coram
|
|